Toplumun sessizliği, bu talanın en büyük cesaret kaynağıdır.
Orman kesimleri artık sadece “doğal kaynak kullanımı” değil, açıkça bir katliam boyutuna ulaşmış durumda. Ağaçların yok edilmesi yalnızca birkaç kökün toprağa saplanmasından ibaret değildir; o ağaçlarla birlikte binlerce canlının yuvası, iklimin dengesi, gelecek nesillerin nefesi de yok edilmektedir.
Ne yazık ki toplumun büyük bir kısmı bu talana sessiz kalıyor. Sessizlik, çoğu zaman en büyük suç ortaklığıdır. Çünkü doğa kendi kendini savunamaz; onun sesi, bizlerin yükselteceği çığlıklarla var olabilir. Bugün kesilen her ağaç, yarının kuraklığı, selleri ve nefes darlığıdır. Buna rağmen halkın büyük kısmı ya duyarsız ya da çıkar ilişkileri uğruna görmezden geliyor.
Oysa orman katliamlarına karşı susmak, geleceğini kendi elleriyle yok etmeyi kabullenmektir. Sessiz kalan toplum, bir gün susuzluğun, havasızlığın ve felaketlerin altında kaldığında artık itiraz edecek gücü bulamayacaktır.
Toplumun sessizliği, bu talanın en büyük cesaret kaynağıdır. Oysa orman katliamına karşı çıkmak, yalnızca çevreyi değil, yaşamı savunmaktır.
Adem Budak